Roman Polanski ve "Apartman Üçlemesi" (Mart 2011)
Murat Özer’in deyişiyle: “Çocukluğundan başlayarak acıyla örülü bir hayat geçiren Roman Polanski, bu durumu sinemasına da yansıtarak izleyiciyi tedirgin eden ve onları çaresizliğe iten filmler çekmiştir her daim. Sondan bir önceki filmi “ Piyanist ”le Oscar’ı da kucaklamayı başaran ama hakkındaki tutuklama kararı yüzünden ABD’ye giremeyen sanatçı, özel yaşamıyla kariyeri aynı çizgide giden belki de tek yönetmen kimliğiyle sinema tarihine geçmiştir.” [1] Mehmet Açar’a göre yönetmenin sineması: “Polanski’nin dünyası, insanoğlunun yalnızlıkla tetiklenen iç sıkıntısının aynası gibi adeta; kahramanlarını her daim bir trajedinin göbeğine atıyor, onları yalnızlıklarıyla baş başa bırakıp makus kaderlerine terk ediyor, nefes alıp vermelerini zorlaştırıyor, çevrelerine ördüğü ağın acımasızlığı karşısında çaresiz bırakıyor zavallı insancıkları. Ama bunu yaparken, sinemanın neden var olduğu üzerine sorularımızı da cevaplayan bir performansa ulaşıyor büyük usta; öykülerinin içsel zenginli
